fot. pies-pies.com

Mastif tybetański nie jest kłopotliwy w pielęgnacji. Jego półdługa, gęsta i puszysta sierść nie wymaga żadnych większych zabiegów oprócz szczotkowania. Oczywiście nie zapominamy o kontroli uszu i zębów. Podszerstek wymienia raz w roku, zazwyczaj pod koniec maja, wówczas jeżeli nie chcemy mieć w najbliższym otoczeniu głębów waty należy intensywnie wyczesywać psa. Jeżeli w tym okresie planujemy wystawy, szczotkowanie powinno się ograniczyć do niezbędnego minimum, by nie pozbawić psa zbyt dużej ilości podszerstka i nie stracić tak cenionej u tej rasy objętości sierści.

Wymiana podszerstkwa trwa około 3 tygodni. Za to przez pozostałą część roku nie gubi włosa. Zabiegi pielęgnacyjne należy przeprowadzać od szczenięcia, aby pies był do nich przyzwyczajony. W przeciwnym razie okiełznanie 50kg "bestii" podczas prób czesania będzie męczące dla obu stron. Zabieg taki jest świetną okazją do podporządkowania sobie psa, który musi poddać się woli właściciela.

Mastifa tybetańskiego nie trzeba kąpać, jego sierść jest "samoczyszcząca", bezzapachowa i pozbawiona substancji uczulających. Nadaje się wiec dla alergików. Jeżeli chcemy psa wykąpać najlepiej robić to latem, kiedy to pies będzie mógł sam wyschnąć na dworze. Co jakiś czas należy wówczas przeczesać sierść, by szybciej wyschła. Suszenie tego typu włosa suszarką jest nie lada wyzwaniem i może potrwać kilka godzin.

Mastif tybetański jest psem niebywale odpornym i zdrowym. Nie istnieją choroby przypisane do tej rasy. Dysplazja stawów wystepuje sporadycznie. Jak na dużego psa żyje długo, średnia wieku to 12 lat. Mastif bardzo szybko rośnie, ostateczny wzrost osiaga w wieku już 12 miesięcy. Natomiast rozwój psychiczny trwa bardzo powoli i bardzo późno osiąga pełną dojrzałość. U suk proces dojrzewania trwa 2-3 lata, a pies jest w pełni ukształtowany dopiero w wieku 4 lat. Suki mają cieczkę raz w roku, zazwyczaj jesienią lub na początku zimy i trwa ona dłużej niż u większości ras psów- jajeczkowanie występuje pomiędzy dwudziestym a dwudziestym piątym dniem cieczki. W czasie cieczki suka nie wydziela specyficznego zapachu. Porody normalne, na ogół w miocie jest średnio 5-7 szczeniąt.

Nie jest psem wybrednym, ani żarłokiem, jest raczej niejadkiem. Co prawda w fazie wzrostu należy zapewnić mu specjalistyczną, odpowiednio zbilansowaną karmę, natomiast później wystarczy normalna karma. Dorosły pies powinien dostawać dwa, niezbyt obfite posiłki dziennie. Chętnie zje mięso z warzywami jak i suchą karmę. Całkiem normalną rzeczą jest, gdy opuści jeden czy dwa posiłki. Sam wie ile pokarmu i kiedy potrzebuje. 

Przodkowie mastifa od wieków strzegli domostw i ludzkie stada, dlatego przyroda, natura i swoboda są dla niego największą wartością. Jego naturalnym środowiskiem jest ogród czy podwórze, tam czuje się najlepiej. Doskonale znosi wszelkie warunki atmosferyczne, nie są mu straszne mróz ani upały. Nie jest psem który będzie przesiadywał w budzie, schroni sie tam jedynie przed deszczem. Należy pamiętać ze jest to pies ceniący wolność i swobodę, niezależny, zamykanie go w kojcu, czy przywiązywanie do budy jest wbrew jego nature i sprawi ze stanie jest nieznośny, za wszelką cenię będzie próbował uwolnić się.

Mastif tybetański kocha ludzi "swoich" ludzi. Pamiętajmy, że mimo iż jest psem stróżującym, nie jest psem którego możemy pozostawić samemu sobie w ogrodzie. Pies musi mieć świadomość ze uczestniczy w życiu ludzkiego stada. Odczuwa silną potrzebę bycia z bliskimi, uwielbia pieszczoty i zabawy.